Nocne przygody

Jednak pod Aradem znów mam szczęście, po kilku minutach zatrzymuje się rumuński TIR. Koleś jedzie do Salonty, a więc kolejne 70 km mam zrobione. Częstuje mnie wodą, umie nawet parę słów po polsku! Wraca z południa kraju na odpoczynek, nie przepada za tą pracą, ale na zarobki nie narzeka. Po drodze na stacji benzynowej u znajomego spuszcza słuszną ilość paliwa. Biznes się kręci :) Jedziemy dalej, a po drodze przez cb radio ów kierowca znajduje mi transport do Oradei. Co za szczęście! Szybko więc przeskakuje do kolejnego TIRa i po pół godzinie jestem prawie w mieście. Prawie, bo ten kierowca jedzie tranzytem dalej i nie wjeżdża do miasta. Co z tego jednak skoro mój nocleg się nie odzywa. Decyduje, że nie wchodzę do miasta i idę dalej w kierunku granicy węgierskiej. To 12 km, ale liczę, że może coś jeszcze złapie, choć jest już po zmroku. Tym razem tyle szczęścia już nie mam, gdy jest już prawie północ odnajduję bankomat i odpoczywam na jednej z wielu napotkanych stacji benzynowych. Z trwogą mijam kilka biegnących za mną psów, na szczęście z czasem odpuszczają. Pełno tu kierowców i prostytutek. Dziewczyny w młodym wieku, ale chyba z dużym stażem proponują usługi za 10 euro. Ale to nie dla mnie, przysypiam trochę w kawiarnianym ogródku przy stacji i czekam na świt. Jestem zdegustowany nieudanym kontaktem z dziewczyną z Oradei, ale co zrobić, takie wypadki się zdarzają, a nie wszystko musi się udawać.

Komentarze (1)